Ak tak dapat nak fikir bagaimanalah agaknya DS Najib hendak memecahkan
masalah pelantikan ahli kabinetnya. Bukan kecil masalah yang dihadapinya.
Kekurangan MP yang berkaliber dari kalangan UMNO adalah antara ‘constrain’ yang
dihadapinya. Kebanyakannya pada pemerhatian aku hanya ‘ jaguh kampung’.
Sebelum ini ada juga tokoh seperti Saifuddin Abdullah. Sudah tidak
terpilih pulak. Cuma yang boleh diharap yang tinggal ialah Khairi Jamaluddin
dan Abdul Rahman Dahlan. Orang muda yang boleh diharap. Yang lain-lain tu boleh
juga. Boleh la………….
.
Jadi DS Najib pasti menghadapi satu masalah berat untuk melantik
anggota kabinetnya. Harapkan MCA sudah tinggal berapat ‘kerat’ saja yang
tinggal. Begitu juga Gerakan. Harapkan MIC takut ‘condong bawa rebah’ pulak.
Aku tak dapat hendak membayangkan ‘kesusahan’ yang dihadapi oleh DS Najib. Cuma
yang aku boleh fikirkan ialah DS Najib kena berunding dengan pihak pembangkang.
Kena ‘duduk bersila atas tikar mengkuang’ ( macam orang kampung yang selalu
buat ) dengan DS Anwar, DS Haji Hadi, Saudara Lim Kit Siang dan berbincang dari
hati ke hati bagaimana hendak menyelesaikan masalah yang rumit ini.
Ramai orang tak sedar bahawa rundingan adalah pasak dan sendi kejayaan
negara kita. Negara kita maju dan berjaya sampai kini sedikit sebanyak
disebabkan rakyat kita mengamalkan rundingan, bertolak ansur dan berpakat.
Orang sekarang kata bermusyuarat. Meeting. Tetapi aku lebih suka menggunakan
perkataan berunding daripada bermusyarat. Bagi aku ‘berunding’ adalah perkataan
yang agak rapat dengan budaya orang Malaysia. Bagi aku juga apabila disebut
berunding, menampakkan satu suasana yang agak tidak formal tetapi hasilnya amat
berkesan.
Orang Melayu zaman dahulu banyak menyelesaikan masalahnya secara
berunding. Apatah lagi pada ketika itu tidak ada undang-undang untuk dirujuk.
Tidak ada pula mahkamah untuk mengadilkan sesuatu kes. Tidak ada pula balai
polis tempat mengadu. Dan tidak ada peguam yang boleh menolong untuk memenangi
sesuatu kes. Senjata yang ada untuk menyelesaikan sesuatu masalah ialah dengan
berunding dan berpakat.
Seekor kerbau telah memasuki sawah padi dan merosakkan tanaman padi.
Orang Melayu tradisional mempunyai dua cara menyelesaikan masalah berkenaan.
Cara yang pertama ialah dengan cara tuan punya sawah pergi ‘menyerang’ tuan
kunya kerbau dengan membawa parang atau pun cara yang kedua ialah dengan cara
berunding. Kebiasaanya, cara yang pertama amat jarang digunakan. Yang selalu
dipakai ialah dengan cara berunding. Berpakat. Tolak ansur. Menggunakan ‘orang
tengah’ yang biasanya orang yang dihormati di kampung berkenaan. Tok Penghulu,
atau pun pawang.
AMOK atau RUNNING AMOK adalah perkataan Melayu yang digunakan oleh
Oxford Dictionary yang menggambarkan suasana seperti satu pergaduhan,
kekacauan. Orang Melayu akan mengamuk apabila proses rundingan telah mencapai
jalan buntu. Sudah tidak boleh berpakat. Orang Melayu mengamuk apabila mereka
sudah hilang akal. ‘Come what may’. Apa nak jadi-jadi lah……Itu sikap orang
Melayu apabila mengamuk.
Namun orang Melayu banyak berunding dan berpakat untuk menyelesaikan
sesuatu masalah. Sejarah telah menunjukkan bahawa orang Melayu sentiasa di
pihak yang rugi apabila di meja perundingan. Banyak negeri-negeri Melayu
terlepas ke tangan British berpunca daripada rundingan yang berat sebelah.
Perasaan tolak ansur orang Melayu terlalu tinggi yang menyebabkan pihak lain
sentiasa mengambil kesempatan. Sebaliknya jika sesuatu perkara dipaksakan kepada
mereka, maka akan buruklah padanya.
Banyak perkara-perkara rumit yang boleh dirujuk yang boleh diselesaikan
melalui rundingan dan bukan secara paksaan.
· James W.W. Birsh dibunuh
oleh rakyat negeri Perak kerana cuba memaksakan undang-undang British ke atas
rakyat negeri itu tanpa melalui rundingan dan berpakat. Berbanding dengan
Hugh Low kemudiannya yang menjalankan pentadbirannya secara lembut dan
berdiplomasi dan mementingkan rundingan dan berpakat.
· Orang Melayu menentang
habis-habisan Malayan Union pada tahun 1946 kerana, pengenalannya tidak melalui
rundingan. Tidak berpakat. Sir Harold Mac Micahel bertindak secara samseng
mengugut Raja Melayu supaya menyetujui Malayan Union. Mac Michael tidak tahu
‘penangan’ orang Melayu sehinggalah dia sendiri belajar dari pengalaman itu.
Barulah beliau faham agaknya bahawa rundingan dan berpakat adalah sesuatu yang
mesti untuk mencari penyelesaian apabila berhadapan dengan orang Melayu.
· Masalah Jus Soli yang
berkaitan dengan kerakyatan adalah merupakan perkara yang cukup rumit. Orang
Melayu menentang secara habis-habisan pengenalan Jus soli ia itu memberi
kerakyatan secara longgar kepada orang bukan Melayu ( terutamanya Cina dan
India). Tidak mudah memujuk orang Melayu supaya menerima kaum Cina dan India (
khususnya) menjadi rakyat Tanah Melayu. Tidak mudah. Namun begitu disebabkan
adanya rundingan antara pihak-pihak yang terlibat maka telah dapat diselesaikan
dengan jayanya. Raja-raja Melayu telah enerima kerakyatan jus soli dengan
syarat orang bukan Melayu mengiktiraf kedudukan istemewa orang Melayu dalam
Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu.
Aku terfikir sejenak. Aku bayangkan sedangkan keadaan masalah
kerakyatan jus soli yang begitu rumit pun dapat diselesaikan oleh
pemimpin-pemimpin terdahulu, apakah isu yang berada di hadapan kita sekarang
terlalu sukar untuk diselesaikan? Cuma aku rasa ia memerlukan keikhlasan,
pengorbanan, ‘empathy’, dan bersedia menganjakan paradigma.Kedua-dua pihak.
BN-UMNO dan Pakatan Rakyat. Perlu berpakat dan berunding.
Mungkin sudah berlaku pun rundingan antara DS Najib dengan DS Anwar
Ibrahim, Haji Hadi, Lim Kit Siang, secara senyap-senyap. Secara rahsia. Kita
rakyat biasa yang tidak tahu mengenai rundingan-rundingan yang telah mereka
jalankan. Tentunya mereka lebih peka daripada kita tentang keadaan negara kini.
Cuma yang diharapkan segala keputusan yang dicapai dapat memuaskan hati
majoriti rakyat Malaysia. Tentunya agak mustahil untuk memuaskan hati semua
orang.
Keputusan PRU 13 seharusnya dijadikan panduan ia itu tentang undi
popular rakyat Malaysia yang memihak pada Pakatan Rakyat walaupun dari segi
pembahagian kerusi memihak kepada BN-UMNO.
11 Mei 2013
No comments:
Post a Comment