Oleh : Tun Telanai
Assalamu’alaikum wm.wrt,
Assalamu’alaikum wm.wrt,
Sumpah Melayu ke-4, berikrar untuk mempertahankan kepentingan dan hak orang Melayu. Betulkah begitu? Mari kita bincang bersama-sama. Kepentingan dan hak orang Melayu boleh dikategorikan dua aspek. Pertama kedudukan kuasa politik dan kedua pemilikan hartanah. Kedudukan politik orang Melayu kini kini jelas sedang terancam. Kuasa yang berkurangan dari sudut nilai kini menjadikan Melayu semakin tersisih. UMNO punca masalah kerana UMNO adalah pemegang tampok kuasa sejak negara mencapai kemerdekaan. Tidak ada parti lain yang berpeluang memerintah, kecuali UMNO dulu dan kini. Segala perkara yang timbul yang menjahanamkan Melayu adalah 100% hasil perbuatan UMNO. UMNO gagal mempertahankan ketuanan politik Melayu.
Aspek pertama berkiatan ketuanan politik Melayu dalam sebuah negara demokrasi seperti Malaysia dinilai pada jumlah kerusi Dewan Rakyat dan Dewan Undangan Negeri yang dimenangi tokoh-tokoh politik sesuatu kaum. Dalam konteks perjuangan UMNO, parti itu boleh dianggap berjaya seandainya kedua-dua peringkat Dewan Rakyat dan Undangan Negeri didominasi oleh ahli-ahli politik dari kalangan Melayu. Sejarah menunjukkan perjuangan UMNO mempertahankan ketuanan politik Melayu telah gagal. Kuasa pegangan politik Melayu, sama ada di peringkat persekutuan mahupun negeri-negeri semakin berkurangan.
Ditinjau penguasaan kerusi Dewan Rakyat sejak Pilihan Raya Umum 1959 menampakkan UMNO amat tidak bermaya mempertahankan penguasaan orang Melayu dalam Parlimen. Itu pun diambil kira semua Ahli Parlimen berbangsa Melayu, tidak kira sama ada daripada UMNO atau bukan UMNO, termasuk MP daripada PAS, PKR dan lain-lainnya. Perangkaan berdasarkan Melayu atau Bukan Melayu dan peratus penguasaan Melayu dalam Dewan Rakyat adalah seperti berikut:
1. Kemerosotan ini wujud bukan kerana kerusi itu terlepas daripada BN kepada pembangkang. la wujud apabila UMNO tidak berupaya menolak tekanan parti bukan Melayu dalam BN terhadap pengagihan kerusi dan bagi memastikan wakil bukan Melayu ada di Parlimen. UMNO takut kawasan ramai pengundi bukan Melayu menyulitkan pula calon-calon bukan Melayu BN untuk menang kerana bukan-Melayu khususnya orang-orang Cina menyokong DAP. Untuk menyelamatkan keadaan bagi memastikan ada wakil bukan-Melayu ada di Parlimen dan ada dalam kabinet, maka kawasan majority Melayu pula diserahkan kepada calon-calon bukan-Melayu MCA dan MIC. Melayu-melayu haprak ini terus memilih calon-calon bukan-Melayu. Hasilnya, UMNO menyerahkan kerusi yang asalnya ditandingi oleh calon Melayu kepada parti kerabat BN bukan Melayu. Contohnya, dalam PRU 1990 sahaja, sebanyak 37 kerusi Parlimen dan Dewan Undangan Negeri majoriti pengundi Melayu diserahkan oleh UMNO kepada parti kerabatnya untuk ditandingi oleh calon-calon bukan Melayu [juga bukan Islam]. Jumlah itu termasuklah 13 kerusi Parlimen dan 24 kerusi DUN, dan tidak termasuk kerusi-kerusi seumpama itu yang sudahpun ditandingi calon bukan Melayu dari BN sebelum itu.Di antara kerusi-kerusi Parlimen majoriti Melayu yang diserahkan kepada MCA dan MIC dalam Pilihan Raya Umum 1990 ialah Padang Serai (55.2% Melayu), Alor Setar (54.8%), Lipis (53.2%), Pontian (52.2%), Kapar (60.0%), Ampang Jaya (68.5%), Selandar (50.8%) dan Telok Kemang (51.3%).
2. Apabila UMNO mendapati banyak kawasan pilihan raya di seluruh Negara di awal kemerdekaan mempunyai peratus pengundi Melayu yang tinggi, maka ia berusaha meramaikan pengundi bukan Melayu dengan tujuan menghalang PAS memenangi pilihan raya dan takut PAS berkuasa di Malaysia. Ini dibuktikan dalam PRU ke-10 tahun 1999, kawasan-kawasan pilihan raya yang majoritinya pengundi Melayu seperti di negeri-negeri Kedah, Perlis, Kelantan dan Terangganu, UMNO memperolehi 48.6% undi berbanding 60.8% yang diperolehinya pada pilihan raya tahun 1995. Merosot 8%. Manakala PAS, undi popular yang diperolehinya meningkat 18% di semua tempat yang ditandinginya. UMNO memperolehi lebih kurang 1.9 juta undi berbanding tahun 1995 mendapat 2.0 juta undi, PAS pula memperolehi undi yang meningkat dari 433,454 tahun 1995 kepada 996,512 pada pilihan raya kali ini. PAS yang sebenarnya memenangi PRU ke-10 itu. UMNO hanya menang dengan sokongan pengundi bukan Melayu dan dapat terus mengekalkan kuasanya.
3. Apabila UMNO merasa taburan pengundi Melayu majoriti di sesuatu kawasan boleh mengancam pengaruhnya, maka ia melakar semula persempadanan kawasan pilihan raya seperti yang dibenarkan oleh Perlembagaan. Persempadanan semula kawasan pilihan raya diluluskan oleh Parlimen pada 9 April 2003. Dalam persempadanan semula itu, negeri-negeri yang PAS mempunyai pengaruh yang kuat di kalangan rakyat seperti di Terengganu, Kelantan, Kedah dan Perlis tidak ada pertambahan kerusi Parlimen langsung. Bagi negeri-negeri UMNO kuat, pertambahan kerusi baik di peringkat Parlimen dan Dewan Undangan Negeri berlipat ganda dengan membelakang formula yang ditetapkan oleh Perlembagaan. Pindaan tersebut menjadikan kerusi Parlimen 219 dari 194 kerusi [bertambah 25 kerusi] dan Dewan Undangan Negeri menjadi 505 dari 442 kerusi [bertambah 63 kerusi]. Kesan daripada pindaan itu dalam PRU ke 11, UMNO memenangi pilihan raya tersebut dengan majoriti yang amat besar melebih 90 peratus. Tahukah kita Dari jumlah 219 itu, cuma 119 sahaja ahli Parlimen beragama ISLAM selebih 100 bukan ISLAM. BN menguasai 199 kerusi, 112 kerusi dianggotai oleh orang ISLAM baki 87 dikuasai oleh ahli BN yang bukan ISLAM Maknanya Parlimen ke 11 lalu menyaksikan cuma 54.33% perwakilan orang ISLAM, 45.66% bukan ISLAM. Sedangkan Parlimen 1 selepas Merdeka dahulu lebih 80% orang ISLAM.
4. Pada PRU ke-11 tahun 2004, jumlah kerusi Melayu yang di menangi oleh UMNO adalah sebanyak 102 kerusi, berbanding kerusi bukan Melayu sebanyak 62 kerusi. Pada PRU ke-12 tahun 2008 pula, jumlah kerusi Melayu yang di menanginya adalah sebanyak 107 kerusi berbanding kerusi bukan Melayu sebanyak 57 kerusi. Ini menunjukan pertambahan kerusi Melayu sebanyak 5 kerusi pada PRU ke-12. Kerusi yang di tandingi oleh calon Melayu atas tiket pembangkang yang tewas kepada calon bukan Melayu dari BN ialah sebanyak 13 kerusi.
Keputusan PRU ke-11 dan ke-12 bagi kerusi DUN telah menunjukan penambahan kerusi Melayu sebanyak 5 kerusi [2004-307 kerusi, 2008-311 kerusi]. Bagi kerusi di tandingi calon Melayu mewakili pembangkang yang tewas kepada calon bukan Melayu pula sebanyak 16 kerusi. Sebanyak 29 kerusi yang di tandingi oleh calon Melayu mewakili parti pembangkang telah tewas kepada calon bukan Melayu tajaan UMNO/BN. Jika benar UMNO itu punya semangat Melayu mengapakah UMNO tidak memberi undi atau berkempen untuk memenangkan calon Melayu ini. Ini menunjukan bahawa UMNO itu sendiri tidak pernah memperjuangkan ketuanan politik Melayu melainkan hanya sebagai slogan untuk mencari simpati dan berbohong dan tarus berbohong kepada orang Melayu.
Dalam kehidupan politik di Malaysia, kebanyakan orang politik khasnya orang UMNO tidak ketahui ideologinya dan asas perjuangannya. Masuk dan berebut jawatan heiraki dalam UMNO kerana seluruh aktivitinya dimotivasikan untuk pangkat dan mencari kekayaan. Politik baginya terutama yang menyertai UMNO adalah suatu karier untuk mencari peluang-peluang menimba kekayaan negara. Kajian yang dibuat oleh Institut Perniagaan Beretika Malaysia (BEIM) pada tahun 2005 meninjukkan bahawa kepercayaan masyarakat negara ini terhadap ahli politik berada pada tahap yang paling rendah. Ahli politik Malaysia [khususnya UMNO] tidak boleh dipercayai, tidak amanah dan amalkan rasuah sebagai jalan pintas untuk menjadi kaya-raya.
Aspek kedua, berkaitan pemilikan hartanah yang semakin pupus akibat pembangunan yang pesat. Tanah-tanah rakyat yang digezetkan sebagai tanah rezab Melayu diambil dengan sewenang-wenangnya tanpa pembayaran ganti rugi yang setimpal dengan harga pasaran.Dalam mengejar arus pembangunan, UMNO telah bertindak mengambil tanah-tanah rezab Melayu tanpa diganti semula seperti mana yang diperuntukkan perkara 153 Perlembagaan. Melalui Pindaan Kanun Tanah Negara pada tahun 1992, memberi peluang kepada kerajaan-kerajaan negeri mengambil tanah-tanah rezab Melayu dengan alasan untuk pembangunan. Dua perkara besar menyebabkan hak milik tanah rakyat tidak terjamin. Pertama, kerajaan berkuasa mengambil tanah rakyat tanpa halangan dan rakyat tidak berhak mendakwa kerajaan di mana-mana mahkamah. Kedua, tanah rakyat boleh dijual kepada warga asing. Harus diingat sebelum akta ini dipinda, kerajaan tidak sewenang-wenangnya boleh mengambil tanah-tanah ini, tanah-tanah ini hanya boleh diambil untuk kemudahan awam, sekolah dan hospital.
Kerajaan Negeri Kedah merampas tanah sawah 2,000 ekar di Kerpan dan diserahkan kepada Syarikat Benladin Group untuk projek udang harimau. Projek itu gagal dan petani-petani di Kerpan sekarang hilang hak mereka ke atas tanah-tanah sawah tersebut. Di Johor pula UMNO merampas 26,000 ekar tanah dari Tanjung Langsat hingga ke Tanjung Piai, Pontian untuk membina Bandar Baru Piai. Kampung rakyat itu diserahkan kepada Syarikat Kuok Brothers dan UEM. Di Melaka, UMNO mengambil tanah rakyat di Kampung Pantai Kundur dan tanah Merah untuk pembinaan Butter Zone oleh Petronas. Di Terengganu, UMNO menjual tanah orang ramai di Pulau Redang kepada Syarikat Berjaya Group seluas kira-kira 300 ekar dengan harga RM500.00 seekar. Ia dijual pula dengan harga RM70,000.00 seekar.
Sanusi Junid ketika menjadi MB Kedah telah memberi jawapan bertulis terhadap pertanyaan ADUN Sala, Ustaz Azizan Abdul Razak [kini MB kedah] di persidangan DUN bulan Ogos 1996 menyatakan 20,677.89 hektar tanah rezab Melayu telah dijual dan pada tarikh itu kerajaan Kedah belum lagi mengganti tanah yang dijual itu. Di Langkawi pada tahun 1990, 80 penduduk yang tinggal di Pantai Gelang telah diambil tanahnya untuk mendirikan Pelangi Beach Resort. Di Selangor seluas 8,299.9 hektar telah hilang statusnya. Di Negeri Sembilan seluas 930 hektar telah diambil di Mambau untuk pembangunan.
Akibatnya jumlah keluasan tanah rezab Melayu menurun dengan drastik dalam tempoh hanya tiga dekad dari sejumlah tiga juta hektar pada tahun 1957 mengecil menjadi 1.7 juta hektar pada tahun 1995, iaitu merosot hamper 44% daripada asal bersamaan 1.2% kemerosotan setiap tahun. Manakala jumlah yang digantikan semula mengikut kajian yang dibuat pada tahun 1995 hanya sekitar 34% sahaja. Jika pengambilan ini berterusan tanpa penggantian dibuat dengan alasan pembangunan, maka akan tinggal 14% sahaja pada tahun 2020.
Pengambilan tertinggi tanah rezab Melayu yang tidak diganti berlaku di Kuala Lumpur iaitu daripada 1.067.5 hektar keluasan sebelumnya kepada 787.1 hektar pada tahun 1995. Diikuti Kedah, 820.6 hektar pada tahun 1995 berbanding sebelumnya 964.9 hektar. Selangor memiliki 173,599.16 hektar berbanding sebelumnya sebanyak 181,658.62 hektar. Pulau Pinang pada tahun 1975 memiliki 67.410 ekar atau 34% daripada seluruh tanah yang didaftarkan menurun menjadi 31.815 ekar pada tahun 1985. Kesan pengambilan di Kuala Lumpur lebih dahsyat, iaitu daripada ¼ hartanah di KL ini adalah hak milik Melayu pada tahun 1957 menjadi hanya 5.1 % sahaja pada sekarang sedangkan bangsa lain memiliki 94.9 % hartanah.
Pemimpin-pemimpin UMNO ini khianat terhadap bangsanya sendiri. Percubaan untuk mengambil tanah-tanah sawah yang subur di daerah Yan untuk dijadikan tapak industri petro kimia mengambarkan betapa rakusnya pemimpin UMNO, tetapi rakyat marhaen di Yan dapat diselamatkan oleh PAS yang mengambilalih kuasa daripada UMNO. Pengambilan tanah-tanah ini dibayar pampasan tidak mengikut harga pasaran semasa kerana status tanah ini masih dalam status pertanian belum lagi ditukar status. Sebaik sahaja pengambilan tanah-tanah ini selesai dibuat, maka status tanah-tanah ditukar ke status komersial dan dijual kepada tokoh-tokoh korporat bukan-Melayu dengan nilai berjuta ringgit. Mereka menjadi kaya raya sekelip mata, buat untung atas angin. Begitulah cerdiknya pemimpin-pemimpin UMNO.
Saya amat bersetuju dengan pendapat bekas Ketua Pengarah Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP), Dr Hassan Ahmad berkata ramai yang beranggapan bahawa kuasa politik orang Melayu masih kuat, tetapi pada hakikat sebenarnya ia semakin lemah dan beliau juga berpendapat bahawa ‘Pemimpin Melayu Tidak Berkualiti’. Katanya, ianya berlaku kerana orang Melayu tidak bersatu dalam politik kerana mereka yang tidak sealiran akan dianggap sebagai musuh. Beliau bercakap demikian dalam Majlis Dialog Kongres Kepentingan Bangsa di bawah tajuk : EKONOMI MELAYU TERBENAM DI BUMINYA SENDIRI: Cabaran dan Halangan bertempat di Ballroom Grand Seasons Hotel Jalan Pahang Kuala Lumpur pada hari Jumaat, 22 September 2006. [Rujuk: http://www.malaysiakini.com/news/57225]
Jadi, bagaimana UMNO yang sering mendabik dada yang ia sahaja yang mampu mempertahankan kepentingan dan hak orang Melayu yang sebenarnya UMNO adalah pengkianat Melayu.
Bersambung ke siri ke-5/6
“SELAMATKAN RAKYAT DAN SELAMATKAN NEGARA”
“PROTES SAMPAI TURUN”
Wassalamu ‘alaikum Wr.Wb
Wallahu'alam bishshawab
No comments:
Post a Comment